Беларусь помнит

Нам ёсць з каго браць прыклад!

Шмат нягод выпадала на лёс Беларусі і яе народа. Праз тэрыторыю нашай краіны праходзіла ці не тысячы войн, але самай страшнай і трагічнай стала вайна 1941-1945 гадоў. Гэта было вялікае выпрабаванне для кожнага. Людзі змагаліся за жыццё і свабоду, за мірнае існаванне на роднай зямлі. Вельмі шмат давялося перажыць, вытрываць ім за гады вайны. Кожны дзень жанчыны праводзілі сваіх сыноў, братоў, бацькоў на фронт, не ведаючы, ці вернуцца тыя назад. Кожны дзень салдаты ішлі ў бой, аддаючы свае жыцці дзеля доўгачаканай перамогі. Вайна прыносіла смерць, пакуты і невымоўны боль. Але,нягледзячы на ўсе нягоды вайны, людзі біліся да апошняга ўздыху, абараняючы сваю Радзіму. Нямала было подзвігаў здзейснена беларускім народам падчас Вялікай Айчыннай вайны. Пра іх напісана вялікая колькасць твораў,аповесцяў,апавяданняў і вершаў. Знята мноства кінастужак. А як закранаюць душу песні таго часу?! Яны як малітва салдата аб жыцці і выратаванні роднай зямлі. З года ў год мы даведваемся ўсё больш і больш фактаў аб учынках простых людзей падчас вайны, якія і цяпер лічацца подзвігам.

Няма ў Беларусі такой сям'і, якую б не закранула вайна. У кожнага ёсць свая гісторыя ад бабулі ці дзядулі аб нягодах ваеннага жыцця. Мая сям'я не выключэнне. Кожны год перад 9 Мая, мы едзем на развілку ўскласці кветкі ў памяць аб ахвярах. У гэты дзень уся наша сям'я збіраецца ў маёй бабуліпаслухаць гісторыімінулага. Калі вайна пачалася, яна была маленькай дзяўчынкай, ёй было ўсяго адзінаццаць гадоў. Перад акупацыяй яе сям'я была адпрашлена ў эвакуацыю за Урал. Старэйшы брат, якому на той час было ўсяго сямнаццацьгадоў, пайшоў добраахвотнікам на фронт і загінуў. Успамінаючы пра той час, яна часта распавядала нам аб доўгім шляху ў эвакуацыю, аб пешых пераходах пад бамбёжкамі, аб цяжкай працы на заводзе, які выпускаў ваенную тэхніку. Цяпер ёй дзевяноста адзін год,але яна да гэтага часу памятае ўсё да найменшых падрабязнасцяў пра жахі таго часу. Для бабулі Дзень Перамогі з'яўляецца самым галоўным святам. У нашым родзе ёсць яшчэ сваякі, якія ваявалі, атрымалі раненне або загінулі, былі ўзнагароджаныя ордэнамі і медалямі. Слухаючы гэтыя гісторыі,я адчуваю гонар за мужнасць і неверагодную сілу духу маіх продкаў.Я ведаю, што гэтыя гісторыі будуць перадавацца ў нашым родзе з пакалення ў пакаленне. Бо абавязак кожнага беларуса не забыць, якой цаной дасталася гэтая Вялікая Перамога.

На жаль, у сучасным свеце з'яўляюцца людзі, якія спрабуюць перапісаць гісторыю. Яны пераацэньваюць падзеі тых гадоў, намагаюцца прыўнесці “новы погляд”, ставячы пад сумненне подзвіг савецкіх салдат, якія перамаглі фашызм. У некаторых краінах пачалі знішчаць помнікі і мемарыялы– сведкі вайны. Але шматгадовую памяць народа, нацыі сцерці немагчыма. Бо кожны з нас дакладна ведае, каму мы абавязаны за магчымасць жыцця на мірнай зямлі.